Migracje wewnętrzne i zewnętrzne Polaków.
Migracje wewnętrzne i zewnętrzne Polaków.
1. Podstawowe terminy:
migracja – przemieszczanie się ludzi związane ze stałą bądź czasową zmianą miejsca zamieszkania
emigracja – wyjazdy ludności z danego terytorium na stałe lub na dłuższy czas
imigracja – osiedlanie się ludności przyjezdnej na stałe lub na dłuższy czas na danym terytorium
saldo migracji – różnica między imigracją a emigracją (zawsze w tej kolejności!)
przyrost rzeczywisty – saldo migracji + przyrost naturalny.
współczynnik przyrostu rzeczywistego – wartość przyrostu rzeczywistego w przeliczeniu na 1000 mieszkańców, wyraża się go w promilach ‰.
wzór: (przepisać z podręcznika – str. 97 „Nic trudnego", punkt 3)
2. Migracja wewnętrzna – przemieszczanie się ludności w obrębie jednego państwa.
W Polsce w XX w. dominowały migracje ze wsi do miast. Przyczyny:
czynniki ekonomiczne,
łatwość dostępu do usług, edukacji, kultury i rozrywki.
Obecnie obserwuje się zjawisko odwrotne. Przyczyny:
rozwój sieci dróg dojazdowych do miast,
rozwój nowoczesnych technologii umożliwiający pracę w domu,
poszukiwanie ciszy i spokoju z dala od zgiełku miast,
mniejsze zanieczyszczenie środowiska.
3. Migracja zewnętrzna – przenoszenie się do innego państwa. Przyczyny migracji zagranicznych:
wydarzenia polityczne (wojny, prześladowania),
przyczyny ekonomiczne,
względy społeczne.
Obecnie Polacy najczęściej emigrują do krajów Unii Europejskiej (UE) choć w przeszłości dużym powodzeniem cieszyły się Stany Zjednoczone, Kanada i kraje Ameryki Południowej, gdzie na terenie dużych miast powstały całe dzielnice polskie ze sklepami, szkołami i różnymi instytucjami kultywującymi polskie tradycje, obrzędy i obyczaje.
4. Pozytywne i negatywne skutki migracji zagranicznych w Polsce (doczytać w podręczniku, str. 100).